வசுமதி வயது பதினாறு 3

வசுமதி வயது பதினாறு 1  வசுமதி வயது பதினாறு 2

அண்ணன் அண்ணியின் இடையில் பிடித்து அவள் புட்டங்களைத் துக்கி அவளை மண்டியிட்டு நிற்கவைத்து தலையை தலையணையில் குனியவைத்து அவள் பின்பாகம் நன்றாக உயர்ந்து நிற்க வைத்து இன்னும் சிறிது நேரம் அவளது குண்டிகளை வருடி ரசித்தான்.

அவளது பின்கோளங்களை இருகைகளாலும் பிடித்து விரித்து வைக்க அவளது பின் பிளவு இன்னும் கம்பீரமாக காட்சியளித்தது. தனது நாக்கால் அங்கு சுவைக்க லட்சுமி அண்ணி தலையணைக்குள் முகம் புதைத்து இன்பமுனகலை வெளிப்படுத்தினாள். ரவி தனது நாக்கை சுழற்றி சுவைத்தவாறே தனது ஒருகைவிரல்களால் லட்சுமியின் தொடைகளுக்கு நடுவே செலுத்தி அவளது இன்பப் பிளவையும் வருட இந்த இருதலைத் தாக்குதலின் இன்பப் பருக்கு தாங்கமுடியாமல் அண்ணி மூச்சு வாங்குவதையும் முனகுவதையும் கண்டு வசுமதி இன்பக் கலையில்தான் எத்தனை விதம் என்று ஏக்கப் பெருமூச்சுடன் கண்டுகாண்டிருந்தாள்.
அண்ணி அப்போது முகத்தைத் திருப்பி அண்ணனைப் பார்த்து “சீக்கிரம் உள்ளே வாருங்களேன். என்னால் இனியும் தாங்க முடியாது” என்று கூற அண்ணன் ரவி அவள் பின்னால் மண்டியிட்டு கசிந்து காண்டிருந்த அவனது ஆண்மையைத் தன் கையிலேலே சில தடவை நீவி விட்டுக் காண்டு அதன் நனைவை அதன் முனைகள் முழுவதும் படரவைத்தான். அண்ணி அவளது கால்களை இன்னும் நன்றாக விரித்து வைத்து உயர்ந்து புட்டங்களைக் காட்டி அதன் அடியில் பெண்மையை நன்றாக அவன் செலுத்துவதற்கு வசதியாக வைத்தாள். அண்ணன் அவளது பிளவின் உள்ளே அவனது உறுப்பை மல்ல சலுத்தினான். அண்ணி கண்கள் சாருக தலையணையின் மூலையை கைவிரல்களால் இறுக்க பிடித்தவாறு இன்ப மயக்கத்தின் உச்சியை நோக்கிப் பறந்து காண்டிருந்தாள். அண்ணன் முன்னும் பின்னும் இயங்க அவனது ஆண்மை அவளது பிளவின் இறுக்கத்தை ரசித்து உள்ளே சென்று வந்து கொண்டிருந்தது. அவன் கைவிரல்கள் அவளது பின் துவாரத்தை மெல்ல வருட அவன் ஒரு விரலை அதன் உள்ளே சலுத்தினான். அண்ணி இன்பத்தின் உச்சியை அடைந்தது வசுமதிக்குப் புலப்பட்டது. அவள் உடல் துடித்து துடித்து அவளது பின் ஓட்டையும் பெண்மையின் பிளவும் திறந்து மூடுவதையும் உணர்ந்த அண்ணனும் உச்சக்கட்டத்தை அடைந்து ‘லட்சுமி…!” என்று முனகியவாறே அவளது இடையின் கீழே இருந்த பருத்த பாகத்தில் கையை வைத்து இறுக்கப் பிடித்துக் காண்டே அவனது உறுப்பை ஆழமாக பாய்ச்சி, அதனுள்ளில் அவனது இன்பவெள்ளத்தைப் பீய்ச்சி அடித்தான். அண்ணனின் இன்பப் பெருக்கம் அண்ணியின் பெண்மையை நிறைத்து வளியே வழிந்ததை பார்த்து தி கைத்து நின்றுவிட்டாள் அந்த அன்புத் தங்கை.
லட்சுமி அந்த இன்ப மயக்கத்தில் அப்படியே சாய்ந்து குப்புறப் படுத்தவள் மல்லத் திரும்பிப் படுத்தாள். ரவி கட்டிலில் இருந்து இறங்கி கீழே கிடந்த அவளது பாவாடையை எடுத்து தன் ஆண்மையைத் துடைத்துக் காண்டு அவள் தொடைகளின் நடுவேயும் துடைத்து விட்டான். அவள் அருகில் படுத்தவாறே அவள் கன்னங்களில் முத்தமிட்ட ரவியின் மார்பில் சாய்ந்து படுத்துக் காண்ட அண்ணி அவனிடம் “அத்தான், இனியாவது நமக்குக் குழந்தை பிறக்குமா?” என்று ஏக்கத்துடன் வினவினாள். ரவி அவள் தலை முடியைக் கோதியவாறு ” நாம்தான் தினமும் முயல்கிறோமே. அதற்குமேல் என்ன செய்ய முடியும்? வேண்டுமானால் கூடிய சீக்கிரம் ஒரு டாக்டரைப் பார்க்கலாம்” என்று ஆறுதல் கூறினான். அண்ணி எழுந்து பாத் ரூமிற்கு செல்வதை உணர்ந்த வசுமதி சட்டென விலகி தன் கட்டிலில் வந்து படுத்துக் காண்டாள்.
இவ்வாறு படுக்கையறை ரகசியங்களை அறிந்து காண்ட வசுமதிக்கு தான் பருவத்தின் தால்லையால் அவதிப்படுவது அதிகமானது பற்றி உணர்ந்தாள். இரவு முழுவதும் உறக்கம் வராமல் தவித்த அவளுக்கு கூடிய சீக்கிரமே தன் பருவ தாகத்தை தணிக்காவிட்டாள் பைத்தியமே பிடித்துவிடும் போல் இருந்தது. இந்த வேளையில் தான் வசுமதி எதிர்வீட்டு டாக்டர் பையன் தன்னை சைட் அடிப்பதைக் கண்டு குதுகலத்துடன் அவனையே நாடிவிட்டால் இப்போதைக்கு ஒருவித திருப்தி அடையலாமே என்று நினைத்துக் காண்டாள். அடுத்த நாள் திங்கள் கிழமை.
அவளது கல்லுரி இரண்டரை மணிக்கே விட்டு விட்டார்கள். வீட்டுக்கு வந்த வசுமதி அண்ணி கடைக்கும் கோவிலுக்கும் சென்று விட்டு ஆறு மணிக்குத்தான் திரும்புவாள் என்று காலையிலேய சொன்னது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அண்ணன் வழக்கம் போல நடு இரவு வேளைதான் வந்து அண்ணனுடன் கொடமடிப்பான் என்றும் அவளுக்குத் தெரியும். தந்தையும் ஆறு மணிக்குப் பிறகுதான் வருவது வழக்கம். வசுமதியிடம் ஒரு சாவி இருந்ததால் வீட்டைத்திறந்து உள்ளே சென்று தன் புத்தகங்களை வைத்து விட்டு முகத்தைக் கழுவி தனது அறைக்கு வந்தவள் ஜன்னல் வழியே பார்த்தபாழுது எதிர் வீட்டு வாலிபன் ஞாபகம் மனதில் பட்டதும் ஒரு தீப்பொறி தட்டியது. எட்டிப் பார்த்தவளுக்கு மோகன் அவன் வீட்டில் தனியாக இருப்பது புலப்பட்டது. அவர்கள் வீட்டில் எப்போதுமே அவன் தந்தை தாய் இரவு வகு நேரம் கழித்துத் தான் வருவார்கள் என்பது அவளுக்குத் தெரியும். மோகனிடம் சென்று தன் பிரசினையைச் சொன்னால் நல்லது என்று அவளுக்குத் தோன்றியது. இரு நிமிடங்களில் எளிதாக அலங்காரம் செய்து காண்டு தன் வீட்டைப் பூட்டி விட்டு அவன் வீட்டு காலிங் பெல்லை அழுத்தினாள்.
மோகன் வாழ்க்கையே வெறுத்து விடும் அளவுக்கு போரடித்துக் கொண்டிருக்கும் போதுதான் அன்று மத்தியான வேளையில் பெல் அடித்தது. இந்த நேரத்தில் யார் வருவார்கள் என்ற கேள்விக் குறியுடன் கதவைத் திறந்த அவன் எதிர் வீட்டுப் பூங்கொடி நின்று காண்டிருப்பதைப் பார்த்தவுடன் வியப்பில் ஆழ்ந்து “உள்ளே வாருங்கள்” என்று புன்னகையுடன் கூறினான். முந்தைய தினமே தான் சைட் அடித்தபோது திரும்ப புன்னகைத்து பறக்கும் முத்தம் காடுத்த இந்த இளம்ப்பெண், விரும்பித்தான் தன்னைத் தேடி வந்திருக்கிறாள் என்று அவன் மனதுக்கு உடனே புரிந்து விட்டது.
வசுமதி ஏதோ ஒரு தைரியத்தில் இவ்வளவு துரம் வந்து விட்டாளே தவிர அவள் மனம் பட் பட் என்று அடித்துக் காண்டது. லுங்கியும் பனியனும் அணிந்திருந்த அந்த இளைஞனைக் கண்டதும் தன் மனம் கவர்ந்த இந்த வாலிபனிடம் என்ன பேசுவது என்று கையும் காலும் புரியவில்லை. ஒன்றும் பேச வராததால், அவள் மெல்லிய குரலில் “டாக்டர் சார், எனக்கு உடம்பு சரியில்லை. அதுதான் உங்களைக் கண்டு கன்சல்ட் செய்து போகலாம் என்று வந்தேன்” என்று தயங்கித் தயங்கிக் கூறினாள். சிவப்பு நைலக்ஸ் தாவணியும் கறுப்பு ஜாக்கட்டும் வெள்ளை பட்டுப் பாவாடையும் அணிந்து தன் முன் நெஞ்சம் படபடக்க நின்று காண்டிருந்த அந்த சிட்டுக்க் குருவியின் பருவ அழகு அவனை வெகுவாகக் கவர்ந்தருந்தது. “உன் பெயர் வசுமதி அல்லவா? சின்ன வயதில் பார்த்திருக்கிறேன்…. நன்றாக வளர்ந்து விட்டாயே” என்று புன்னகையுடன் கூறியவாறே, “சரி உள்ளே வா. ஒரு தடவை செக் பண்ணிப் பார்த்து விடுவோம்” என்று கூறியவாறே அவன் வெளிக் கதவைத் தாழ்பாள் போட்டு விட்டு அவளை உள்ளே அழைத்துச் சென்றான்.
மோகனுக்கு அன்று அவன் தாய் தந்தையர் ஒரு அழகான கன்சல்டிங் ரூம் செய்து கொடுத்திருந்தனர். தன் வீட்டில் இனி இரவு பத்து மணிவரை யாரும் வர மாட்டார்கள் என்று அறிந்திருந்த மோகன், வசுமதியைத் தன் கன்சல்டிங்க் அறைக்கு அழைத்துச் சென்றவாறே, புன்முறுவலுடன் “உன் வீட்டில் யாரும் வரவில்லையா?” என்று வினவ வசுமதி தலை குனிந்து ஓரக்கண்களால் அவனைப் பார்த்தவாறே “அண்ணி கோயிலுக்குப் போயிருக்கிறார்கள். அண்ணனும் அப்பாவும் திரும்பி வர இரவு ஆகும்” என்று சொன்னாள். மோகன் கையில் கட்டியிருந்த வாட்சைப் பார்த்து, “மணி மூன்றரை தான் ஆகிறது. அப்போது நன்றாகவே செக் அப் செய்ய வேண்டிய அளவு டைம் இருக்கிறது” என்று சொல்ல வசுமது குப் என்று முகம் சிவந்தாள்.
மோகன் மெடிக்கல் காலேஜில் ஓரளவுக்கு சில சக மாணவியருடன் நெருங்கிப் பழகியிருக்கிறான். இரண்டு மூன்று தடவை லேடீஸ் ஹாஸ்டலுக்குப் பக்கத்தில் உள்ள பூங்காவில் அவர்களுடன் நெறுக்கமாக சாயங்கால இரவு நேரத்தில் கூடிக் குலவியும் செய்திருக்கிறான். அந்தப் பட்டணத்து பட்டாம்பூச்சிகளைவிட இந்த கிராமத்துக் கிளி அவனுக்கு கவர்ச்சியாகவே தென்பட்டாள். அதுவும் வசுமதி தானே அங்கு தன்னைத் தேடி வந்தது அவனுக்கு மிக்க மகிழ்ச்சியைத் தந்தது. பார்க்கில் இல்லாத தனிமையும் சமயமும் சாவகாசவும் கிடைத்திருந்ததால் இந்தத் தித்திக்கும் அனுபவத்தை அவன் மனம் குதுகலத்துடன் வரவேற்றது.
தன் கன்சல்டிங் ரூமுக்கு வந்து அவளை அங்கு அமர வைத்து விட்டு அந்த அறையின் கதவையும் பூட்டிவிட்டு வசுமதியின் அருகில் தன் இருக்கையில் வந்து அமர்ந்தான் டாக்டர் மோகன். வசுமதிக்கு திடீர் என்று சிறிது பயமாகவே இருந்தது. அவசரப்பட்டு வந்து விட்டோமோ என்றும் மனதில் தோன்றியது. மோகன் அவளைப் பார்த்து “சரி வசுமதி, என்ன ப்ராப்ளம் என்று சொல்லு” என்று புன்னகையுடன் கேட்டான். வசுமதி நாக்கு உலர இமை படபடக்க அவனை பார்த்தவாறே “இரவல்லாம் துக்கம் வரமாட்டேன் என்கிறது. பசியும் அதகம் இல்லை. அவ்வப்போது வயிற்றிலும் குறு குறு என்றிருக்கிறது” என்றாள்.
மோகன் அவளைப் பார்த்து மல்ல புன்சிரித்து ஊக்கம் அளிக்கும் வகையில் “இதில் பயப்பட ஒன்றும் இல்லை. பருவக் கோளாறுதான். ஆனாலும் ஒரு முறை சோதித்துப் பார்த்து விடுகிறேன்” என்று அவள் கை நாடியைச் சோதிக்க அவள் கையைப் பிடித்தான். வசுமதிக்கு மெய் சிலிர்த்து விட்டது. இதுவரை காலேஜ் வீடு என்று வேறு உலகம் தெரியாத சின்னப் பெண் கடந்த இரண்டு மூன்று தினங்களில் தாம்பத்திய ரகசியங்களை அறிந்து அதனால் மனம் சஞ்சலப்பட்டு இந்த இளைஞனை நாடி வந்த முன்னேற்றம் அவளுக்கே புரியாத புதிராய் இருந்தது. அந்த ஆண்மகனின் முதல் ஸ்பர்சத்தில் மின்னல் தாக்கப்படுவது போல் உணர்ந்து அவள் மார்பு இன்னும் மேலும் கீழும் முச்சு வாங்கியது. மோகனுக்கும் அதே உணர்வு உண்டானது. இருவரின் கண்களும் சந்தித்துக் காண்டன. மோகன் அவள் கை நாடியைப் பார்ப்பது போலவே பாசாங்கு சய்து காண்டு அவள் கையை மல்ல மல்ல தீண்டினான். அவள் கரம் தன் கைக்குள் நடுங்குவது அவனுக்குப் புலப்பட்டது.
மோகன் அவளைப் பார்த்து புன்னகையுடன் “ஏதாவது வித்தியாசமாக கடந்த ஒரு வாரத்தில் நடந்ததா?” என்று வினவினான். வசுமதி ஒருகணம் மளனம் சாதித்தாள். “பயப்படாதே, டாக்டரிடமும் வக்கீலிடமும் ஒன்றும் மறைக்கக்கூடாது என்று தெரியாதா? உண்மையைச் சான்னால்தானே சரியான வைத்தியம் பார்க்க முடியும்? எல்லா வியாதியிலும் மனோதத்துவ ரீதியாக ஏதாவது இருக்கக் கூடும். அதனால் தான் கேட்கிறேன்” என்று அவள் உள்ளங்கையில் தனது விரல்களை வருடியவாறே கூற, வசுமதி தயங்கித் தயங்கி முந்தைய இரு இரவுகளில் தான் ஒளித்திருந்து கண்டதைப் பற்றி மெல்¢தாகக் கூறினாள். மோகன் மல்லச் சிரித்தவாறே “இவ்வளவுதானே? பயப்படவே வேண்டாம். இந்த வயதில் இதுபோல் உணர்வுகள்சகஜம். அதிகம் கட்டுப்படுத்துவதில் அர்த்தம் இல்லை. எப்படியும் ஒரு முறை நன்றாக செக் அப் பண்ணி விடுகிறேன்” என்று கூறியபடியே தனது சோதனையைத் தாடர்ந்தான்.
அதற்குப் பிறகு அவள் தாடையைப் பிடித்து மல்ல உயர்த்தியவாறு “வசுமதி, நாக்கை நீட்டு பார்க்கலாம்” என்று கூறினான். வசுமதி தன் பூவிழிகளை மூடிக் காண்டு வாயைத்திறந்து நாக்கை நீட்டினாள். தாடையைப் பிடித்துக் காண்டு அந்த டாக்டர் இளைஞன் தன் முகத்தின் அருகே வந்து நன்றாக பரிசோதிப்பது அவளுக்குப் புரிந்தது. அவள் மனம் படக் படக் என்று அடித்தது. சிறிது நேரம் அவள் நாக்கை பரிசோதித்த மோகன் அவளது பனி இதழ்களில் மல்ல விரலால் தடவினான். அவளுக்கு புல்லரிக்கும் உணர்வு ஏற்பட்டது. விழிகள் படபடக்க மல்லக் கண்களைத் திறந்த அவளைப் பார்த்து புன்முறுவலுடன் மோகன் “அச்சப் படாதே” என்று கூறியவாறே தனது ஸ்தெதாஸ்கோப்பை எடுத்தான். அவளது அருகில் இன்னும் தனது நாற்காலியை இழுத்து போட்டுக் காண்டான்.

வசுமதி வயது பதினாறு 3  வசுமதி வயது பதினாறு 4  வசுமதி வயது பதினாறு 5

3 Responses to “வசுமதி வயது பதினாறு 3”

    Leave a Reply

    • (will not be published)